Pojęcie powierzchni użytkowej budynku zmienia się w zależności od tego, do jakich celów ma zostać wykonane jej obliczenie. Wynika to z faktu, że w normach i przepisach prawnych pojawiają się różne definicje powierzchni użytkowej. Co dokładnie oznacza? Wyjaśni nam serwis uarchitekta.pl na którym możecie zmówić gotowe i indywidualne projekty domów.

Powierzchnia użytkowa budynku w Polskiej Normie

Najczęściej w celach architektoniczno-budowlanych stosowana jest definicja zawarta w Polskich Normach, a dokładnie w nomie PN-ISO 9836:1997. Co to jest powierzchnia użytkowa zgodnie z Polską Normą?

Polska Norma wskazuje, że powierzchnią użytkową nazywa się część powierzchni kondygnacji netto. Z kolei powierzchnia kondygnacji netto odnosi się do powierzchni ograniczonej przez elementy zamykające.

Zgodnie z przepisami powierzchnia użytkowa dzielona jest na dwa rodzaje:
– powierzchnia użytkowa podstawowa
– powierzchnia użytkowa pomocnicza

Należy przy tym zaznaczyć, że powierzchnia użytkowa domu powiązana jest także z wysokością jego kondygnacji. Liczona jest ona w 100%, gdy ma wysokość co najmniej 2,2 metra. Gdy znajduje się w przedziale 1,4-2,2 metra, wtedy liczona jest w 50%. Pomieszczeń o wysokości poniżej 1,4 metra nie wlicza się do powierzchni użytkowej.

Powierzchnia użytkowa w ustawie o podatku od spadków i darowizn

Dla pojęcia jak powierzchnia użytkowa definicja zawarta w ustawie o podatku od spadków i darowizn wskazuje, że jest to powierzchnia, która została zmierzona po wewnętrznej długości ścian pomieszczeń na każdej kondygnacji.

Powierzchnia użytkowa w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych

Zgodnie z informacjami zawartymi w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych, powierzchnia użytkowa mierzona jest także po wewnętrznej długości ścian.

Przy obliczeniach uwzględnia się natomiast poddasza użytkowe, garaże podziemne, piwnice. Pomija się natomiast powierzchnie klatek schodowych oraz szybów dźwigowych.